Zoektocht naar de spirituele essentie

Legende uit het oude India:

Op een frisse lentedag rook een hert een mystieke, hemelse geur in de lucht. De geur deed het hert denken aan vrede, schoonheid en liefde. Het was als een fluistering die hem als het ware uitnodigde om op zoek te gaan naar de bron deze geur. Het hert gaf gehoor aan de fluistering en volgde met zijn neus in de wind de geur. Vastbesloten en bereid desnoods de hele wereld over te trekken klom het over gevaarlijke en bevroren bergpieken, worstelde zich door stomende oerwouden en trok over eindeloze woestijnvlaktes.

Overal waar het kwam rook het hert de mysterieuze geur, soms wat zwakker maar altijd waarneembaar. Tegen het einde van zijn leven had het hert de bron van de geur nog steeds niet gevonden. Uitgeput door de eindeloze tocht, zakte het door zijn poten. Terwijl het viel doorboorde een van de hoorns zijn buik en plotseling was de hele lucht gevuld met de hemelse geur die het al die tijd had gezocht. Terwijl het hert lag te sterven besefte het dat de geur die het had gezocht al die tijd bij hem was geweest, dat het niet van buiten maar van binnenuit kwam.

Begin met je blik naar binnen te richten bij het mediteren

Als beginnend spiritueel zoeker lopen we het risico te denken dat we de spiritituele essentie buiten onszelf moeten zoeken. Somme leermeesters houden ons ook voor dat spritueel ontwaken niet voor iedereen is weggelegd, omdat het een lange weg van onophoudelijke investering is die voor menigeen meerdere levens kan bestrijken.

De boodschap van deze legende is dat we spiritualiteit niet buiten onszelf moeten zoeken. Het is altijd aanwezig in onze kern en daarom kunnen we het beste zoeken naar een leraar die ons helpt onze blik naar binnen te richten. Behalve dat de spirituele essentie al in ons is, is deze ook altijd direct bereikbaar. Het is niet diep verborgen, er ligt slechts een sluier overheen en we hoeven alleen te leren hoe we deze sluier weg moeten trekken.